Ga het gesprek aan met jouw inner critic

Ik had de laatste tijd het gevoel dat ik mezelf een beetje kwijtgeraakt was. Alsof ik de boel niet meer onder controle had. Ik raakte steeds vaker verwikkeld in hevige discussies met mijn Anita, mijn inner critic. In eerst instantie ging ik het gesprek uit de weg, omdat ik de confrontatie niet aan wilde gaan. Want ik wist, zodra Anita en ik om de tafel zouden gaan zitten, ik ook daadwerkelijk dingen moest gaan veranderen. Uiteindelijk heb ik toch ingestemd met een goed gesprek onder vier ogen, en ik kan je vertellen: een beetje quality time met Anita heeft me ontzettend goed gedaan. 

In principe heb ik best goed geboerd. Ik werk als editor in chief bij ThePerfectWedding.nl, heb de knapste en liefste vriend (correctie verloofde) van het westelijk halfrond, een superhippe loftwoning en een intens schattige hond genaamd Pien. Bovendien heb ik een florerend sociaal leven, sport ik regelmatig en ga ik zelden op pad zonder een gezond gevuld Tupperware-doosje. Je zou zeggen dat dit dé ingredienten zijn voor een gelukkig bestaan. Waarom voelde het de laatste maanden dan alsof ik compleet off the wagon was? 

Vrijdag ontwaakte het beest in mij

Doordeweeks leefde ik als een non. Keihard knallen at the office, braaf drie keer sporten, geen feestjes en op tijd naar bed. Eigenlijk had ik ook nergens anders behoefte aan. Dat rondje sportschool moest al uit mijn tenen komen, dus veel meer dan een paar afleveringen Netflix wegkijken zat er niet in. Totdat het weekend aanbrak. Dan ontwaakte het beest in mij. Losbreken uit die ketens en in de lampen hangen, dat wilde ik. Op dat moment. Want hoe belangrijk het op vrijdag was om naar de getver te gaan na intens drukke werkweek, hoe belachelijk onverstandig deze beslissing de dag erna leek. Of zelfs maandag nog, want ja, ik ben geen twintig meer.

Het irritante stemmetje in mijn hoofd

'The day after' bracht ik de afgelopen weken standaard door met Anita (spreek uit met natte Rotterdamse -T) a.k.a het stemmetje in mijn hoofd. "Zo Anna, je maakt er weer een lekkere pestbende van hé? Je was al op sterven na dood, en dan ga je ook nog eens tot 6 uur 's ochtends door, ergens in de krochten van Rotterdam. Lekker een paar flappen kapotslaan op de bar, en dan nu jengelen dat je geen geld hebt om de boze 'Accountor Brief van de Bol.com' te betalen. Wauw, lekker bezig hoor Anna. Chique bedoeling. Oh, je gaat nu ook een Kapsalon bestellen? Ja, daar gaat die spijkerbroek niet losser van zitten. Wedden dat je morgen nog steeds krokant bent en niet gaat hardlopen? Wordt lachen joh die 15km Bruggenloop!"

Mildheid naar jezelf toe

Meh. Dat is geen lekkere afsluiter van de week of een bon begin van de maandag. Maar toch heb ik het gepresteerd om zo wekenlang door te gaan. Totdat ik aan Anita uitlegde waar mijn losbandige gedrag vandaan kwam. Op dat moment merkte ik dat er een bepaalde mildheid over Anita heen kwam. Door beiden kanten van de situatie te belichten, werd ze ineens een stuk begripvoller. Mijn leven was de afgelopen maanden behoorlijk veranderd; mijn nieuwe fulltime baan combineren met freelance opdrachten en zomerse gezelligheid had meer impact dan ik dacht. Ik had echt even tijd nodig om te acclimatiseren. Nadat ik mijn zegje had gedaan heb ik samen met Anita de voors en tegens van de huidige situatie op een rijtje gezet en hebben we een nieuw plan de campagne gemaakt. Er viel meteen een enorme last van mijn rug. Wat voelde ik me sterk! Ik rende niet langer weg met mijn staart tussen mijn pootjes, maar nam het heft weer in eigen handen. Hatsa, daar was-ie weer: mijn mojo! 

 

Positieve energie

Ik ga ontdekken waar ik in het weekend nog meer plezier uithaal, naast in de welbekende lampen hangen. Het begin is er! Ik heb het afgelopen weekend lekker gezwommen en gezweet in de sauna en zondag heerlijk hardgelopen in de zon. "Nog effe dat laatste daggie mee gepakt", zoals wij Nederlanders dat allemaal in koor verkondigen. En ik ben zelfs aan het mediteren geslagen! Het resultaat mag er wezen: ik ben me deze week toch fresh en vol positieve energie begonnen. Stiekem ben ik best een beetje trots op mezelf en dat geeft een heerlijk gevoel! 

Een stukje zelfreflectie

Ik gok dat mijn verhaal jou niet onbekend in de oren klinkt. Iedereen heeft te kampen met z'n eigen Anita. Dat hoort er nu eenmaal bij. Er is niks mis met een stukje zelfreflectie, het is maar net hoe je ermee omgaat. Ik wil van tijd tot tijd best een kritisch gesprek voeren met Anita, maar ik hoef geen bak stront over me heen. Inmiddels zijn we samen tot de kern van het probleem gekomen en nu zitten we op één lijn. En ja, daar had ik een aantal weekjes off the wagon voor nodig. Gewoon om weer even te ervaren dat dit not the way was, en dat ik op deze manier niet het beste uit mezelf haal. Ik mag de dag heus wel plukken en die vervolgens samen met de bloemetjes buitenzetten, maar misschien niet iedere week en altijd tot het gaatje. 

Herken jij je in mijn verhaal? Welke gesprekken voer jij met je inner critic?