Hoe je liefde verandert in een vreemde

Soms is het niet heel lastig om uit elkaar te gaan. Op een bepaald moment weet je gewoon dat deze persoon niet de juiste is voor jou en waarom zou je jezelf dan nog langer voor de gek houden? Maar, het kan ook zo zijn dat uit elkaar gaan het moeilijkste is dat er bestaat. Niet alleen omdat je weet dat je het hart van je lief (en ook die van jezelf) breekt, maar omdat je er 'vrijwillig' voor kiest afscheid te nemen van je beste vriend. 

Er is niets erger dan om ervoor te kiezen los te laten wanneer je weet dat je afscheid neemt van je liefde en beste vriend. Een situatie als deze is moeilijk te beschrijven en juist daarom gaan veel mensen voor het cliché: "Ik hou van je, maar ik ben niet meer verliefd op je."

De waarheid is hard

De waarheid is dat je intens veel van iemand houdt en het gevoel hebt dat je een deel van elkaars leven moet zijn, maar niet op het niveau waarop jullie je eerst bevonden. Helaas is het zo dat niet iedereen uit elkaar kan gaan en nog steeds (beste) vrienden kan blijven. Sterker nog, het is knap als je dat wel kan. We verliezen de mensen die het meest belangrijk zijn in ons leven, maar eerlijk is eerlijk: we verliezen ze niet voor niets..

Het oude vertrouwde

Naarmate de tijd strekt leren we ons leven weer op te pakken en de juiste koers te varen. Toch lukt het ons niet altijd om voor de volle 100% 'alleen' door te gaan. Soms houden we nog steeds vast aan die bijzondere vriendschap, ook al is het al een hele tijd geleden. Waarom doen we dat? Waarom houden we van hem en zouden we willen dat hij nog steeds een deel van ons leven was? Want eerlijk, we snappen ook echt wel dat het onmogelijk is terug te keren naar het 'oude vertrouwde'..

Hoe je 'lover and best friend' verandert in een vreemde

Soms lijkt het opschrijven van onze gedachten en gevoelens het enige wat we kunnen doen:

Hey there, stranger.

It’s been a very long time, which I’m sure you’re aware of. I’d like to say that it was your decision alone to keep this distance, but I think we both know it was for the best. I’d like to say that I’m glad you are well, but as we both know I have absolutely no idea how you are. The one thing that can definitely be said is that when we cut ties, we leave no strand behind, but slice right through until we no longer remember how to find each other. It’s amazing to think that once we were inseparable, the best of friends.

You knew me inside and out, and I, you. We were there for each other in the best of times and through the most difficult of times. We definitely managed to put each other through hell on occasion, but when support was needed the most, support was given. Until, of course, that final day. I sometimes find myself wondering why we couldn’t stay in touch. Would it be so bad if we got together for coffee from time to time? Or if we gave each other a ring to see how the other was doing?

Using the phone to make calls has become archaic, but surely we could send a text to wish each other a happy birthday? Or a happy New Year? I mean, we’ve been through so much. You are a part of my life and there is nothing I can do to ever change that.

You can’t be forgotten because forgetting you would be like forgetting myself — impossible. But then again, maybe you are right. Maybe we are better off as far apart as possible. We know we aren’t right for each other. We know it would never work, and we know the friendship we have — we had — created a bond that would make slipping back into romance too easy. It would make repeating the same mistakes too likely, repeating the same heartbreak certain. That’s what it really comes down to: It’s not my heart that I’m worried about, but yours. Breaking my own heart would be my responsibility to bear, but I can’t once again be responsible for breaking yours.

So all that I can do is wish you the best. Wish you a great, bright, loving future. Wish you to find the lover of your dreams and to create a lifetime of your fantasies. I wish for you to find a friend as great as me, but a much better partner. One who won’t drag you through the mud. One who you won’t feel the need to bury with guilt. I wish you all the best and although you will never read this, although we will never speak to each other again, and although you are out of my life forever, I wish you nothing short of happiness.

Never again to be yours,

Your Lost Best Friend